การแปลงโฉมนาฬิกาแบบกลไกให้เป็นชิ้นงานแห่งศิลปะและการดีไซน์ออกแบบคือความเป็นจริงอันน่ายินดีที่เกิดขึ้นจริงของ Vacheron Constantin ทั้งภาพร่าง การออกแบบเชิงเรขาคณิต และการต่อยอดทางด้านเทคนิคนั้นก่อให้เกิดโลกแห่งรูปทรง สีสัน และผิวสัมผัสในแบบต่างๆ ที่มีความเฉพาะตัวและสร้างคุณค่าของความงามในแบบที่เมซงยึดถือ

ความจำเป็นด้านเทคนิคของผลงานจาก Vacheron Constantin ที่ยังคงไม่เพียงพอสมบูรณ์นั้นช่วยกระตุ้นการศึกษาข้อมูลในด้านสุนทรียภาพที่ทำให้สามารถก้าวข้ามข้อจำกัดเหล่านั้นไปได้ “รูปแบบ” เผยให้เห็นถึงความต่อเนื่องอันสร้างสรรค์ที่อยู่นอกเหนือฟังก์ชันการทำงาน และได้นำเอาช่างฝีมือ ดีไซเนอร์นักออกแบบ ช่างเคลือบผิวสัมผัส ช่างทำหน้าปัด และช่างฝีมือในการทำหนังเข้ามาทำงานร่วมกันบนนาฬิกาหนึ่งเรือน

ภารกิจในการตามหาความเที่ยงตรง การดำเนินการอย่างถูกต้อง และแรงที่มีความสมดุลอย่างดีซึ่งเป็นทักษะที่จำเป็นทั้งหมดในการรังสรรค์กลไกของนาฬิกานั้นเป็นส่วนหนึ่งของจุดประสงค์ที่กว้างขึ้นซึ่งมุ่งเป้าไปที่การทำให้นาฬิกานี้กลายเป็นตัวกลางที่สามารถสื่อถึงอารมณ์ความรู้สึกได้ สำหรับเมซง “เรขาคณิต” ในการผลิตนาฬิกากลายเป็นลานพื้นที่แห่งศิลปะที่เปลี่ยนการบอกเวลาให้เป็นชิ้นงานที่ผ่านการไตร่ตรองมาอย่างดี